Persoonlijke aanpak

Mijn naam is Willemien Sitskoorn – Nootenboom. Ik ben getrouwd en heb vier, inmiddels volwassen, kinderen.

Mijn loopbaan in het onderwijs ben ik gestart als hoofdleidster van een kleuterschool en later als adjunct van de basisschool. Tot begin 2016 heb ik met veel plezier in groep 1 en 2 gewerkt. Werken met kleuters was altijd mijn passie en sinds kort weet ik hoe dat komt: kleuters zijn beelddenkers. De cursus ‘ik leer anders’ was een openbaring voor mij. Ik ben zelf ook een beelddenker!

Juf Willemien bij de kleuters door Olivier (4 jaar).

Inmiddels weet ik dat er een kleine groep kinderen is, die beelddenker blijft.  Waar de meeste kinderen beide hersenhelften gaan inschakelen bij het leren vanaf groep 3, blijven deze kinderen vanuit het totaalbeeld (de rechterhelft) leren.

Deze kinderen vallen in groep 2 op door het feit dat ze grote fantasie hebben; overal het ‘waarom’ van willen weten; gedetailleerd kunnen vertellen; verrassende gedachtesprongen maken; vaak hypergevoelig zijn; al het geleerde in hun spel toepassen, maar die bij het maken van werkbladen en bij het de Cito opeens een lage score laten zien. Als zij naar groep 3 gaan, kunnen ze het nog een tijdje bijbenen, maar dan beginnen er problemen te ontstaan: hun werktempo gaat omlaag; lezen en/of rekenen gaat moeizamer; het kind wordt onrustig of juist stil; het ontwikkelt faalangst of gezondheidsklachten en het gaat niet meer zo graag naar school.

Deze kinderen hebben langere tijd nodig om overzicht te krijgen en kunnen de leerstof niet snel uit hun geheugen opdiepen. Zij zien in hun hoofd zoveel, dat het moeite kost om de benodigde informatie te vinden. Zij moeten de lesstof kunnen aanhaken aan dingen die ze al weten. Dan krijgt het samenhang en slaan ze het moeiteloos op in hun geheugen.

Het besef dat het werken met een visuele strategie veel kinderen kan helpen, vóórdat er leerproblemen ontstaan, heeft ertoe geleid dat ik mijn baan voor de klas heb opgezegd en 4 dagen per week in mijn praktijk met deze kinderen aan de slag ben gegaan.  Ik maak me sterk voor kinderen die tegen hun grenzen aanlopen doordat ze de leerstof niet op de voor hun geschikte manier krijgen aangeboden en ga hen met  een positieve benadering leren om  hun kansen en mogelijkheden te benutten.

Bij de meeste kinderen pas ik, in overleg met de ouders,  de methode Teken je gesprek  toe van Adinda de Vreede. Zij heeft deze methode speciaal ontwikkeld voor visueel ingestelde kinderen. Samen met het kind onderzoek ik waar precies de problemen zitten, die schrijven we op een groot vel papier mét de gevoelens erbij. Vervolgens gaan we uitzoeken hoe we die negatieve dingen kunnen ombuigen in kansen. Doordat het kind het gesprek op papier voor zich ziet ontstaan, krijgt het overzicht en inzicht in het eigen functioneren. Het zorgt vaak voor grote opluchting en kans op verandering.

Ervaringen op de school waar ik werkte:

De kinderen die op school bij mij kwamen, hadden allemaal hetzelfde basisprobleem: ze overzien de leerstof niet en kunnen de juiste strategie niet snel genoeg reproduceren. Als ze een werkblad rekenen/spelling voor zich krijgen, worden ze onrustig. Ze doorzien de bedoeling niet direct. Ik leerde hen om overzicht te scheppen en maakte hen bewust dat ze goed kunnen rekenen/lezen, maar dat zij eerst even tijd nodig hebben om de vragen te begrijpen, voordat ze die kunnen gaan maken. Zodra ze merkten dat zij het best konden, kwamen ze tot rust.

Vaak is pre-teaching voor hen prettig. Herkenning van de lesstof is rustgevend en voor deze kinderen noodzakelijk!

De kinderen bij wie dyslexie wordt vermoed en die visueel ingesteld blijken te zijn, heb ik een andere strategie aangeboden, waardoor ze woorden in zijn geheel voor zich kunnen zien. Hun spelling verbetert onmiddellijk. Ook met lezen bied ik hen een manier aan die werkt, waardoor ze een hoger AVI niveau kunnen behalen.

De kinderen die rekenen lastig vinden, lopen allemaal tegen dezelfde problemen aan: automatiseren van sommen en tafels; klokkijken; optellen, aftrekken en vermenigvuldigen; breuken en procenten. Het zijn vaak uitstekende rekenaars, die echter belemmerd worden door de manier waarop ze het krijgen aangeboden, hoe goed de uitleg van de leerkracht ook is.  Als het kind deze niet kan plaatsen, gaat het aan hem voorbij.

Voor mij is dat soms ook een zoektocht, maar er is áltijd een manier die bij het kind past.

Kinderen met AD(H)D maak ik bewust van hún manier van functioneren en samen met hen bekijk ik waarom anderen vaak zo negatief op hen reageren. Inzicht in je eigen gedrag en op de invloed daarvan op anderen is noodzakelijk om tot verandering te komen.

Ik onderhoud intensief contact met de leerkrachten van deze kinderen d.m.v. uitgebreide verslagen die ik wekelijks aan hen verstuur. Het is belangrijk dat school weet op welke manier het kind  tot leren komt en wat het daarbij nodig heeft .